Oszalało słońce dziś w Bagdadzie
i gorący od pustyni wiatr,
A tam teraz cicho w moim sadzie
i jabłonie już obsypał kwiat!
Mój maleńki sad, mój maleńki dom,
pozostały za melodie snom!
Pełny cienia dom, pełny kwiatów sad,
to z tysiąca drugiej bajki świat!
Tam jest radość, tam jest szczęście,
tam jest noc i dzień,
Przyjść, powrócić, upaść w trawę,
rosę pić i cień.
Mój daleki sad, mój daleki dom,przestrzeniami serce moje rwą.Kołysankę śpiewa i umila,
dom daleki i jabłoni kwiat,
Słów spod serca wciąż tych samych kilkadziś posyłam przez pustynny wiatr.
Mój maleńki sad, mój maleńki dom,pozostały za melodie snom!
Pełny cienia dom, pełny kwiatów sad,to z tysiąca drugiej bajki świat!
Tyle uczuć, tyle tęsknot,kilka tylko słów
I pragnienie rozmodlone
by zobaczyć znów:
Mój daleki sad, mój daleki dom…
Głos się w gardle załamuje łzą…
Anatol Krakowiecki - 1944 r.
